دومین سمینار از سلسله سمینارهای بهار ۹۵ حول محور بحران آب با موضوع مباحثی در اقتصاد آب با سخنرانی دکتر سهراب دل انگیزان عضو هیأت علمی گروه اقتصاد دانشگاه رازی روز سه شنبه ۲۸ اردیبهشت در مرکز آموزش علمی کاربردی امام رضا(ع) اسلام آّبادغرب برگزار شد.
در ابتدای این مراسم دکتر میثم خسروی رئیس مرکز امام رضا(ع) پس از خیر مقدم اظهار داشت که هدف از برگزاری سمینارهای بحران آب آگاهی بخشی برمبنای تعهد اجتماعی دانشگاه و هدایت دانش انباشته گروه های مختلف و بحث از زوایای مختلف فنی و گسیل همه مباحث به سمت موضوعی اجتماعی بوده است، به این صورت که دانش فنی به بهترین وجه راجع به معضل انسانی و اجتماعی شود.
سپس دکتر سهراب دل انگیزان عضو هیأت علمی گروه اقتصاد دانشگاه رازی به ایراد سخنرانی پرداخت. وی گفت آب نهاده اقتصادی مهمی است اما در کشور ما آنچنان راحت و ارزان در اختیار همگان قرار گرفته که کسی ارزشی برای آن قائل نیست. به گفته دل انگیزان هزینه هایی که دولت ها برای آماده سازی آب در ایران انجام می دهند با هیچ جای دیگر دنیا قابل مقایسه نیست و شرایط معقولی در هزینه آماده سازی و قیمت فروش محصول در مورد کالای خاص آب در ایران حکمفرما نیست. در بارندگی های اخیر به کرات مشاهده می شد کشاورزان باز هم به آبیاری زمین ها با استفاده از چاههایی که بهره برداری از آنها مشاع است می پرداختند که عملاً هدر دادن آب بود و تا زمانی که جنبه اقتصادی آب به مثابه یک کالا عینیت نداشته باشد هدر دادن آب باز هم رخ می دهد. این صاحب نظر مسائل اقتصادی، سدسازی های بی رویه و بدون توجیه نظیر سد گتوند و ساخت نیروگاهها در بستر دشتهایی نظیر نیروگاههای فامنین در همدان و بیستون را در کرمانشاه دو عامل اصلی هدر دادن آب و فرسایش خاک عنوان نمود که فایده هایی کمتر از هزینه های مصروف آن داشتند و توجیه اقتصادی آن شبیه فولادسازی در اصفهان است، یعنی برای فولاد که صنعتی از حیث آب پرمصرف است بستری مثل اصفهان در نظر گرفته شود که هیچ منطق اقتصادی نداشته اما عوامل سیاسی و نهادهای قدرت دست به چنین اقدامی زدند، نهایتاً همچنانکه امروزه در اصفهان گفته می شود “فولاد بس” باید به شعار “سد بس” نیز رسید و الا گذار از این بحران ساده نخواهد بود.
دکتر دل انگیزان ایجاد “بازار آب” را یکی از عوامل مهم تأثیر گذار در حوزه دانست، به این صورت که آب در شرایط توجیه پذیر اقتصادی قرار بگیرد و تقاضا کننده و عرضه کننده محلی آب این محصول را به عنوان یک کالای ارزشمند و اقتصادی به مصرف برسانند. این کار علاوه بر حل معضلات کم آبی می تواند منجر به ایجاد شغل در پیرامون موضوع شود.
